Als je het over ADHD hebt dan zijn aandachtsproblemen en hyperactiviteit de meest bekende kenmerken. Kinderen lijken dan soms nog net op peuters die snel afgeleid zijn en energie voor tien lijken te hebben. Bij die kleintjes vinden we dat niet storend, maar vrij normaal. Naar mate kinderen ouder worden vinden we dit gedrag niet meer passen en wordt er vaak verzocht om onderzoek.
Het gedrag dat de kenmerken heeft van ADHD is eigenlijk best logisch te verklaren. Evenals het gedrag van de onvermoeibare peuter. Het brein van zowel iemand “met ADHD” als die van een peuter lijken namelijk op elkaar. Alles is er, maar er is nog onvoldoende rijping van het zenuwstelsel. Simpel gezegd: Het netwerk is dus nog onvoldoende ontwikkeld. Bij een peuter gaan we er automatisch vanuit dat dit zich nog wel zal ontwikkelen en accepteren we dit gedrag. Die ontwikkeling vindt dan ook voornamelijk plaats door simpelweg te spelen en bewegen zodat de reflexen integreren in het zenuwstelsel. Als deze voldoende zijn geïntegreerd dan kan een kind op latere leeftijd rustig zitten op een stoel, zich concentreren en de prikkels om zich heen verwerken.
De ontwikkeling bij ADHD is dus niet helemaal gelopen zoals de bedoeling is. Reflexen zijn nog aanwezig en het zenuwstelsel is nog onvoldoende gerijpt. Alles wat je moet verwerken komt niet goed aan in je hoofd en zo ontstaan er problemen met de functies die gekoppeld zijn aan de hogere hersendelen. Geen goed concentratie, geen controle over je impulsen en geen focus. En die kenmerken lijken op ADHD.
Als je bij Beweeg en Leer komt met de hulpvraag omtrent deze kenmerken dan wordt er gekeken naar de vroegkinderlijke ontwikkeling. Wanneer zijn welke reflexen ontstaan? Waarvoor dienen ze? Wanneer moeten ze geïntegreerd zijn? En hoe kunnen we er samen voor zorgen dat de reflexen die de ontwikkeling verstoren weer geïntegreerd worden?
Met als uiteindelijk doel: Een betere focus, concentratie en het leren beheersen van alle prikkels om je heen.
